Hayatında hiçbir şeyin eskisi gibi olmadığını belirten Mustafa Yılmaz, ”Aşıya karşı fazla direnmiştim ve ertelemiştim. Koronavirüs nedeniyle yoğun bakıma yattığım sırada kendime geldiğim an, ‘ilk olarak aşımı olacağım’ dedim. Ama bu durum benim için çok geç bir pişmanlıktı. Hastaneden iyileşerek ayrıldığımda hayatımın farklı bir seviyesine geçtiğimi farkındaydım. Kendi yaşadığım acı tecrübeyi ve diğer hastalarda gözlemlediklerimi aşı olmayan herkese söylemeli ve anlatmalıydım. Çünkü aşının ne kadar önemli bir şey olduğunu ve hayatta tutucu bir etken olduğunu çok geç olsa da öğrenmiştim. Birilerinin hayata tutunmasına yardımcı olabileceğimi hissediyorum. Bir kişinin bile aşı olmasına vesile olabilirsem çok mutlu olurum. 52 günlük mücadelemde benim kahramanlarım ise doktorum ve yoğun bakım hemşirelerim oldu. Başta doktorum olmak üzere, hemşirelerimiz hayatımın geri kalanında da görmek istediğim kişilerdir. Bazen şaşırıyordum sürekli gözetim altında beni tutmalarını ve benim ve diğer hastalar için göstermiş oldukları çabaları görünce. Hayatım boyunca böyle bir şey görmedim. O yüzden kendilerine ne kadar teşekkür etsem azdır” dedi.